THE CATSMOKES (B)
Cafe Meulenberg Mol - december 22, 2007

Website Organisation
Website Artist

Review: Laurence
Photo: Heidi (cafe Meulenberg)

THE CATSMOKES

Het was weer drummen geblazen om door het volk te lopen en een glaasje aan de toog te bestellen op dit zoveelste optreden in de Meulenberg, ditmaal niet in samenwerking met Bugaboos maar door de patron Louis zelf georganiseerd. Deze zomer had ik “the Catsmokes”  in (ge)varenwinkel op het grote podium gehoord en wou wel eens weten wat ze een ganse avond in petto hadden in een kleinere zaak. Deze formatie uit Averbode-Zichem ontstond een vijftal jaren geleden uit leden van verschillende andere (relatief bekende) groepen met de bedoeling Rock&Roll, country, Hillbilly en roots te brengen. Frontman Gerrit Cuypers’ bakkebaarden en vette kuif verraden direct in welke muziekwereld hij zich goed voelt, en dat kregen we vanaf de eerste noten te horen. Niks opbouw of zo, zoals een TGV die uit een tunnel komt, raasde “Skinny Jim” in pure 50’s Rock & Roll stijl, inclusief Bibop a luna passages, de zaal in. Die trein zou trouwens nauwelijks vertragen tijdens de twee energievolle sets waarin volgende rock nummers de revue passeerden:  “Maria Marie, Bonie Maronie, , Jimmy would, long white Cadillac en lazy days (waarin de zangstem door Hans gebracht werd)”. Meestal neemt echter Gerrit de zangpartij voor zich terwijl het gitaarwerk verdeeld wordt tussen hem en Hans Van Diest. Deze gitarist houdt behalve van rock ook wel om een potje surf muziek te brengen en daar is hij zelf behoorlijk goed in zoals we konden horen in “Daddy rolling stone” en Love Rustler” (waarin hij ook de mondharmonica bespeelde).

De Catsmokes houden ook van Country en we kregen tussendoor het geweld saloon nummers als "East Texas Pine, Two Trains, Trying to get you, Texas sun, Good for the blues, Cry cry cry en Big city blues” the horen, het laatste was nogal rocky en had ondanks de tittel niks met blues te maken. Meestal passeerden al die liedjes door hun “smokesmolen” waardoor ze bewerkt werden om de huisstijl te benaderen. Dit was ondermeer te horen in “you got what it takes” die zowel onder de noemer country als funk gecatalogeerd kan worden. “Signed, sealed and delivered” van James Brown was dan meer funk maar daarin klonk alles door elkaar en werd het als het ware een kakofinie. Het Freddy Fender achtige “Love me” was een slow die beter in de smaak viel. Het pure rockabilly was dan terug te vinden in “Lonesome train on a lonesome track” waarin de solopassages van Hans mooi klonken. Behalve het “7 steps” die klonk als dertien in een dozijn hebben we ook nummers gehoord die er echt uitsprongen zoals de heavy slow “always got tonight”, het relatief trage “if you fall”, het prachtige solo akoestisch gebrachte “baby I love you” met sensuele stem van Gerrit, en de goed vertolkte cover van Elvis’ “Burning love” die allemaal een warm applaus kregen uit het publiek. Het laatste nummer was tevens hun enige eigen compositie “the big bopper”, een snelle rock die de 56 jarige drummer Robert Theys (ex octopus) bijna tot uitputting bracht. Er mag wel gezegd worden dat die er gans de avond hevig op los sloeg op zijn Adams drumstel en tussenin heel wat cola’s toegediend kreeg van collega drummer Jos om het hevige zweten te compenseren, het was duidelijk dat die elkaar goed verstonden qua inspanningen.

Als bis kregen we “Folsom prison blues” (neen, ook geen blues) en “sleeping bird” te horen. Jan Vermeulen ondersteunde al die tijd feillos als bassist maar persoonlijk hoor ik hem liever in zijn andere groep “5 o’clock shadow bluesband” waar ie meer op de voorgrond treedt. De rest van The Catsmokes speelt alleen nog in deze formatie maar shiftwerk leidt ook naar een beperkt aantal repetities waardoor weinig tijd overblijft om eigen nummers te creëren, maar daar wordt in de toekomst aan gewerkt.

In hun genre mogen de Catsmokes zeker gehoord worden maar ze moeten zich behoeden om niet steeds luider te gaan spelen want op het einde konden zelfs drie zangstemmen niet meer boven de Gretch uitkomen. Ze hadden wel voor ambiance gezorgd en Louis heeft daarna nog heel goede (dans) muziek gedraaid tijdens de afterparty. Die avond is hij wel druk bezig geweest, hij deed de mixing en is tijdens de eerste set continu bezig geweest om Gerrit’s monitor terug aan de praat te krijgen. Ik heb later nog een gezellige babbel kunnen doen met de musici en daaruit bleek dat het voor hen vooral ging om op het einde van de week zich eens te kunnen uitleven in “hun muziek”. Ik kreeg ook nog een demo cd met een vijftal nummers en die ga ik aan Swa doorspelen zodat hij daar misschien een review over kan schrijven.

De optredens in Meulenberg voor 2008 zijn een mix van programmatie door Jo en Louis en ik ben benieuwd wat we dan allemaal te horen krijgen want daar zitten toch wel goed klinkende bluesnamen tussen. Dit was het dan voor mij in 2007, een goed jaar waarin ik een 130 optredens heb kunnen bijwonen en de start heb mogen aanschouwen van Rootsville. Ondertussen maak ik deel uit van het team en zie ik de aanhang van dag tot dag groeien. Visitekaartjes uitdelen hoeft al bijna niet meer, iedereen kijkt al regelmatig naar deze website. Ik wens jullie allemaal een vrolijke kerst en gelukkig nieuwjaar en hoop jullie dikwijls tegen te komen op concerten of festivals in 2008.

Laurence